Zoektocht

Op moment van schrijven is het buiten 24 graden, een licht briesje verlicht de warmte van de afgelopen dagen. Sterker nog, een tochtje zoekt zijn weg van de openstaande voordeur, langs mijn blote voeten, naar de achterdeur, als ik begin met het schrijven van deze blog. Want ja, er is best wat te vertellen.

  

Het moment dat men mij vroeg om voorzitter te worden zal ik niet snel vergeten. Voor de ledenvergadering werd ik gebeld óf ik het zag zitten. Zoals u weet heb ik ja gezegd, en is dat een paar dagen later op de ledenvergadering beklonken. Maar nu komt het mooie. Ik had de hoorn nog niet neergelegd (ehm… Ik bedoel dat ik op het rode knopje drukte om het gesprek te beëindigen), of ik krijg de mededeling via een ander lijntje dat onze dirigent ermee gaat stoppen! Ik knetterhard lachen natuurlijk, want dat móest een geintje zijn. Maar al snel kreeg ik het enigszins warm van binnen, want het andere lijntje lachte niet mee, en was behoorlijk serieus. Dát kwam behoorlijk binnen…

 

U mag eerlijk weten, op dat moment weet je even niet hoe je het allemaal moet gaan doen, wat er gaat gebeuren, hoe het verder moet. Geen ervaring, niets… teveel om over na te denken. Toch wel spannend allemaal, moet ik het wel doen nu, als het zo begint heb ik er geen zin meer in, waren overpeinzingen die door m’n hoofd stormde. Ik weet dat er behoorlijk wat pogingen zijn geweest om de dirigent ervan te overtuigen om te blijven, uiteindelijk ook door mijzelf. Dat laatste had ik misschien veel eerder moeten doen als ik meer had geweten… maar dat terzijde.

 

Lijstje

De zoektocht naar een andere dirigent was begonnen. Als bestuur zijn we een avond bij elkaar gaan zitten. Een lijst gemaakt met wie we kennen, wie we graag zouden willen, wie bij het koor zou passen, wie totaal niet, wie er zou kunnen op dinsdagavond, wie totaal niet, wie het te druk heeft, of wie te duur is, wie te jong is, wie te oud, wie misschien oud genoeg is, wie ervaring heeft, wie orgel speelt en ook dirigent is, wie muzikaal is, maar niet dirigeert, maar wie het misschien wel zou willen, wie dirigeert, maar totaal niet muzikaal is en dat ook nooit zal worden…

 

Kortom, er ontstond een lijstje. De eerste vier of vijf zouden we rechtstreeks bellen met de vraag of ze zouden willen komen zwaaien. 

 

Ondertussen hebben we natuurlijk nagedacht over wat we met het koor willen. Zoals gezegd zit er best wat potentie in. In de afgelopen jaren is het koor flink verjongd en er een frisse wind doorheen gegaan en zou het wat ons (het bestuur) betreft lekker mogen gaan groeien en bloeien en naar een volgend level gebracht mogen worden. Meer verjonging, meer aanwas, meer diepgang, meer aandacht en wat harder werken tijdens de repetities. Daar zet je ook niet zomaar de eerste de beste die komt aanwaaien voor.

 

Toch hadden we snel een eerste potentiële kandidaat, waarmee we een avond hebben afgesproken. We hebben de dirigent het koor laten ‘proeven’ en andersom. Het was een fijne avond die als een wervelwind voorbijvloog. De eerste indruk was positief, alleen… uiteindelijk was het niet de persoon die we zochten.

 

De tweede kandidaat volgde. Bij deze dirigent was er veel meer gevoel. Niet alleen vanwege de ervaring en bekendheid, maar ook op de avond zelf. Vanaf het eerste ogenblik werd het koor meegenomen van zacht naar hard, van snel naar langzaam, van kort naar lang, van hoog naar laag, van eenstemmig naar meerstemmig. Dat ging bijna vanzelf, en dat was fijn. Inmiddels is het zo goed als zeker dat we met deze kandidaat verdergaan. Het is snel gegaan en daar mogen we dankbaar voor zijn.

 

Verandering 

Er zal komend seizoen bij leven en welzijn wat gaan veranderen in het koor. De wind zal uit een andere hoek gaan (z)waaien, waarschijnlijk Noord. ;)  Koud? Nee, soms scherp, soms krachtig, maar erg verfrissend. Er zal niet elke week gerepeteerd worden. Vervelend? Ja, eigenlijk wel wat mij betreft, ik hou nu eenmaal van zingen en om dan een avond in te moeten leveren… Maar aan de andere kant ook wel welkom en meer van deze tijd. Ikzelf heb dan wat meer tijd voor mijzelf en ú heeft geen excuus meer om níet te komen zingen vanwege drukte, en dan bedoel ik met name degenen die graag zingen, maar nog geen lid zijn. Kom gerust, we bijten niet! We zingen! Omdat we van zingen houden en dat willen uitdragen! Dames, kom op! We hebben jullie nodig. Mannen! Niet zo benauwd! Jullie horen nog van me…

 

 

Dit seizoen mochten we afsluiten met een geweldig concert in Noordwijk. En tijdens het kooruitje afscheid genomen van André. Terugkijkend is het gewoonweg enorm hartstikke balen (en dan zeg ik het nog heel netjes) dat hij ons heeft verlaten. Wat hij het laatste concert uit het koor haalde was meer dan diepgang. Het was pure emotie… Momenten om te koesteren. Je had erbij moeten zijn denk. Dat is niet zomaar te evenaren.

 

André, nogmaals bedankt! Voor alles… we zullen je niet vergeten…

 

Inmiddels is het donker. De voordeur staat nog open, maar ik voel het niet. Het is nu even windstil…

 

Vriendelijk groet, 

 

Wilco Hoekman

Voorzitter Chr. Gemengd koor ‘Shalom’

 

 

Ik ben natuurlijk zeer benieuwd naar uw reactie. Laat hieronder gerust een opmerking achter.